در روزهایی که در سمت سردبیر پایگاه خبری گسترش نیوز فعالیت داشتم، به یاد دارم که نیمه‌شب یک روز تعطیل با من تماس گرفته شد. از من خواسته شد تا خبر آسفالت کردن یک کیلومتر از جاده‌ای فرعی در اصفهان را که به عنوان بخشی از فعالیت‌های یک شرکت صنعتی بود، در سایت منتشر کنم. به ایشان گفتم: آقای محمودی، این خبر ارزش خاصی ندارد، ای‌کاش تا صبح صبر می‌کردید.
احترام به کارگر
او با عذرخواهی از این‌که مرا از خواب بیدار کرده بود توضیح داد که آن روز، روز کارگر بوده است. ظاهراً در ساعت‌های پایانی این پروژه کوچک، بارندگی شدیدی آغاز شده و متأسفانه به دلایل مختلف چون کاهش دید، یکی از کارگران دچار شکستگی مچ پا شده است. به احترام آن کارگر، می‌خواهم خبر را همین حالا منتشر کنیم و برای آن‌ها بفرستیم.
راه‌اندازی مجدد روزنامه جهان اقتصاد
در اواخر فعالیت خود، ایشان اقدام به خرید یک روزنامه نسبتاً ورشکسته به نام «جهان اقتصاد» کردند و در مدت تقریباً دو سال آن را دوباره فعال کردند. همچنین برنامه‌های توسعه‌ای متعددی برای آن داشت و هیچ‌گونه برنامه‌ای برای بازنشستگی نداشتند.
حس جوانی در زندگی
من و همکارانم، فراموش کرده بودیم که ایشان در دهه ۷۰ زندگی به سر می‌برند و هر بار که از برنامه‌ها و ایده‌های خود برای سال‌های آینده صحبت می‌کردند، حس می‌کردیم یک جوان ۳۰ ساله از امید و آرزوهایش سخن می‌گوید. این مرد فقط زنده نبود، بلکه زندگی را به کمال زندگی می‌کرد.
درگیری سریع با بیماری
اما از آنجا که اجل براساس فکر و عقیده ما پیش نمی‌رود، او در بازه زمانی بسیار کوتاهی به بیماری خود ایمنی مبتلا شد و متأسفانه خیلی زود از دنیا رفت.
تکریم خلیل محمودی
خلیل محمودی به خاطر خدمات ارزشمندش در حوزه فرهنگ و هنر، در قطعه نام‌آوران به خاک سپرده شد. هر چند او در ذهن من نه به خاطر خدماتش بلکه به دلیل علاقه شدیدش به زندگی و اشتیاق به آینده، جاودانه خواهد بود.
روح خلیل خان قرین رحمت و مغفرت باد.
