همزمان با برگزاری نمایشگاه بین‌المللی ساختمان تهران، نگاهی می‌اندازیم به یکی از معتبرترین رویدادهای معماری جهان؛ بینال معماری ونیز (Venice Architecture Biennale) که از سال ۱۹۸۰ تاکنون هر دو سال یک‌بار در شهر ونیز ایتالیا برگزار می‌شود.
این رویداد توسط یک کیوریتور (Curator) منتخب سازماندهی می‌شود؛ فردی که موضوع اصلی بینال را تعیین کرده و بر اساس آن، معماران، طراحان و پژوهشگران برجسته دنیا آثار خود را ارائه می‌کنند.
ویژگی‌های شاخص بینال معماری ونیز
برنامه‌های جانبی متنوع: شامل کنفرانس‌ها، سخنرانی‌ها، کارگاه‌ها و نشست‌های تخصصی که بستری برای تبادل ایده میان معماران، طراحان شهری، دانشجویان و پژوهشگران فراهم می‌آورد.
طراحی متفاوت نمایشگاه: برخلاف نمایشگاه‌های معمولی، تمرکز این رویداد بر تجربه فضایی و بیان هنری است و بازدیدکنندگان بیشتر درگیر یک روایت معماری می‌شوند تا صرفاً تماشای غرفه‌ها.
پاویون‌های ملی: هر کشور با پاویون اختصاصی خود حضور می‌یابد. طراحی داخلی این پاویون‌ها بازتابی از فرهنگ معماری، هویت ملی و دیدگاه آینده‌نگر آن کشور است.
معماری تجربه‌محور: فضاها و پاویون‌ها به‌صورت موقت طراحی می‌شوند، اما همچون یک سناریو، بازدیدکننده را درگیر تجربه‌ای خاص از نور، صدا، رنگ و متریال می‌کنند.
ترکیب سنت و فناوری: برخی کشورها با بازآفرینی گذشته معماری خود به کمک فناوری‌های نوین مانند واقعیت مجازی و هوش مصنوعی، پیوندی میان میراث تاریخی و آینده معماری ایجاد می‌کنند.
بینال معماری ونیز نه‌تنها فرصتی برای نمایش آخرین دستاوردهای معماری جهان است، بلکه مکانی برای گفت‌وگو، هم‌افزایی و ترسیم آینده‌ای نو در معماری و طراحی شهری به‌شمار می‌رود. بینال ونیز تنها یک نمایشگاه نیست، بلکه فضایی تجربه‌محور است که با معماری موقت، بازی با نور، صدا و متریال، ترکیب سنت و فناوری‌های نوین مانند واقعیت مجازی و هوش مصنوعی، آینده معماری جهان را به تصویر می‌کشد.
در بین غرفه‌های چشم‌نواز بینال معماری ونیز، پاوولیون رولکس ۲۰۲۵ به‌عنوان نمادی از تلفیق هنر، پایداری و فناوری، با طراحی منحصر‌به‌فردی از چوب بازیافتی، سقف شیشه‌ای رنگی مورانو و کف‌های ترازو با شیشه‌های بازآفرینی‌شده، جلوه‌ای ویژه یافته است. همچنین دیگر پاویون‌ها با استفاده از طراحی مینیمال، نورپردازی هوشمند و تجربه‌محور، بازدیدکنندگان را در فضایی هنری و تعاملی غرق می‌کنند.
